#1
English text currently not available
Twee jaar geleden zaaide fotograaf Diana Scherer in de lente wilde bloemen op haar balkon. Scherer, die altijd al gefascineerd was door bloemen en planten, verzorgde ze met aandacht maar dwong de zaailingen groot te worden in vazen in plaats van in de volle grond. Op hun hoogtepunt, net voordat ze zouden sterven, legde Scherer ze vast.
Het resultaat is gebundeld in het boek Nurture Studies. De gefotografeerde bloemen en planten in Scherers klassieke stillevens ogen kwetsbaar. De fotograaf heeft zich laten inspireren door de illustraties in zeventiende-eeuwse encyclopedieën (die de plant met wortel en al lieten zien) en de gestileerde foto’s uit plantenboeken uit de jaren zeventig. Scherers zorgzaamheid, die voelbaar is in haar beelden, sijpelt door in de rustige vormgeving van Willem van Zoetendaal. Nurture Studies heeft een Japanse binding – de pagina’s zijn niet in de rug vastgenaaid, maar worden bij elkaar gehouden door een simpel stukje touw. Alle foto’s, die steeds de rechterpagina beslaan, worden beschermd door een laagje vliegerpapier, zoals in een fotoalbum. De kaft, die simpelweg bruin is, verwijst naar een ouderwetse encyclopedie. Bij elke foto wordt een datum vermeld, waardoor de verzameling iets van een obsessie krijgt.
Er wringt iets aan de foto’s in Nurture Studies. Scherer licht haar onderwerpen keurig uit in de studio en geeft ze een suikerzoete achtergrond: babyblauw, lichtroze, zachtgroen. Maar de foto’s zijn helemaal niet zo lieflijk als ze doen lijken. Voordat Scherer haar planten fotografeerde, brak ze de vazen waarin ze ze liet groeien. We zien op de foto’s hoe de wortels gevormd zijn naar de vaas. Hun gewirwar benut soms ieder korreltje aarde, wat er prachtig uitziet. Maar het is een schrijnende schoonheid. Hoe wilder de plant en haar wortels, des te meer het beeld wringt. Je voelt bijna hoe de warrige korenbloemen uit hun glazen harnas hadden willen barsten, hoe de wortels van de paardenbloem zich hadden willen verspreiden in de volle koele aarde. Een zachtrode afrikaan is zo fragiel geworden op haar langwerpige aardeklomp dat ze gestut moet worden met een latje, alsof het een oud dametje is. Scherer heeft haar geliefde planten dan wel verlost uit hun vazen, maar het is te laat. De blaadjes vergelen al, en hier en daar woekert het onkruid in de kostbare aarde.